Lijkenpikkers & gifmoorden

Onderaardse gangen

Onderaardse gangen, lijkenpikkers, gifmoorden, alchemisten, ratten die de pest overbrengen, spionnen, verborgen brieven....Zie daar een kleine greep van wat er allemaal aan bod komt in Imprimatur, een historische roman/thriller van het duo Monaldi & Sorti. Al heel lang lag het bij mij in de boekenkast. In bijna 600 pagina's wordt je meegesleept in een spannend avontuur, dat speelt in de 17e eeuw, in Rome. 

Paus Innocentius XI

In het jaar 2040 stuurt de bisschop van Como een brief naar Vaticaanstad; bij de brief zit een ongepubliceerde roman die de bisschop ooit ontving van een bevriend echtpaar, Rita Monaldi & Francesco Sorti. Deze roman is eigenlijk een soort transcript van een dagboek uit de 17e eeuw. De twee zouden het manuscript gevonden hebben in een oude bibliotheek. Maar...het boek bevat zeer belastende informatie over de zaligverklaarde Paus Innocentius XI (familienaam Odescalchi), wat diens verdere heiligverklaring in de weg zou kunnen staan. 

Speurdersduo 

Vervolgens duiken we in het dagboek, geschreven door de (naamloos blijvende) knecht van herberg De Schildknaap, in Rome. De bewoners van de herberg moeten in quarantaine: een Franse edelman is gestorven met wat er uitziet als pestverschijnselen. Een andere gast, de castraatzanger en abt Atto Melani (eigenlijk een geheim agent van Lodewijk XIV) vermoedt dat het om vergiftiging gaat. Hij gaat op onderzoek uit, met hulp van de herbergknecht . Het geheel is opgezet als een klassieke who-dunnit: een moord in een afgesloten herberg, een keur aan vreemde, kleurrijke gasten die allemaal geheimen hebben. Toch weten sommigen af en toe uit de herberg te ontsnappen, via een onderaards gangen-/ riolenstelsel. Ook Atto en zijn hulpje ontdekken deze tunnels; bij hun naspeuringen krijgen ze hulp van de twee  lijkenpikkers Ugonio en Ciacconio (die onder Rome in oude graven op zoek zijn naar botten, om te verkopen als relieken). Die houden er een heel eigen taaltje op na: 

'Gfrrrlûlbh', kwam Ciacconio tussenbeide. 'Argumenteren die niet deugeren en klopperen', vertaalde Ugonio. [..] Ciacconio garandeert, het vellertje is niet der proferetie van Maleachi, overeenkomstig uwer beslissering, om beter bezwaren te bezweren dan te bezwaren.' 

Tijd van handeling is 1683. Op de achtergrond speelt ook nog het beleg van Wenen, door de alom gevreesde Turken. Als de christelijke hulptroepen te laat komen, zal Wenen vallen en daarmee zal de christelijke wereld ten prooi vallen aan de 'ongelovigen'. Atto en zijn knechtje komen erachter dat éen van de herberggasten van plan is paus Innocentius XI te vermoorden, terwijl die de enige is die de christelijke coalitie tegen de Turken nog bij elkaar houdt. 

Feiten & fictie

Natuurlijk is Imprimatur een roman, en daarmee fictie. Maar veel van de personages hebben echt bestaan, veel gebeurtenissen zijn niet verzonnen. Monaldi en Sorti hebben duidelijk zeer veel historisch onderzoek gedaan. Dat blijkt ook uit de overrompelende hoeveelheid informatie die je als lezer krijgt over astrologie, medicijnen, middeltjes tegen de pest, over kleding, muziek, eten....Leuk en interessant, maar soms werd het mij als lezer ook wel wat te veel! Bijna alle personages komen aan bod met een eigen verhaal, waarbij diverse zijsporen en een stortvloed aan weetjes je overspoelen. Erg grappig zijn de talloze pogingen van de knecht om voor de gasten een 'eetbare' maaltijd in elkaar te flansen (hij moet koken aangezien de waard ziek is), wat door de gasten niet echt gewaardeerd wordt: 

'Meneer, wilt u hiermee zeggen dat uw maag mijn eten niet zo waardeert?' Hij stond op en keek me met een zweem van verlegenheid aan. 'Het is eerlijk gezegd zo dat je hier niets anders dan soep te eten krijgt. Maar dat is niet het punt...,' zei hij, moeizaam de woorden vindend, 'enfin, jouw eigenaardigheid om op alle slootwater, bocht, brij en bouillonnetjes kaneel te doen zal ons uiteindelijk het vernietigingswerk brengen dat ons wachtte door de pest!' en onverwacht lachte hij hardop. 

Onthulling 

Blijkbaar eindigen alle romans van dit schrijversduo met een historische 'onthulling'. Ik zal niet verklappen wat dat in deze roman inhoudt; wel vond ik het al met al een wat opgeklopt geheel. Hoewel hier en daar wat ongeloofwaardig, was het toch een leuk en spannend verhaal, intrigerend genoeg om bijna 600 pagina's lang te blijven boeien. Over Abt Melani zijn meerdere romans verschenen, al denk ik niet dat ík nog andere zal lezen. 

Maar deze was de moeite waard. 

Tot de volgende keer & lieve groet,

Madeleine 

Imprimatur - Monaldi & Sorti (2002)  ISBN 90 234 0171 9

NL Vert. Jan van der Haar